Het was weer zo’n nacht.
Het is stil in huis, de meneer waar ik bij waak is in diepe rust.
Er gewoon zijn….
Vannacht ben ik er ook gewoon.
Zachtjes klikt de klok in de woonkamer de resterende tijd weg.
Vannacht is meneer niet veel meer in het hier en nu geweest, je voelt aan alles in de atmosfeer hier in huis dat een andere dimensie heel dichtbij is; bijzonder en ook heel gewoon.
De zon komt weer op als ik een kort stukje schrijf als overdracht van hoe de nacht is verlopen.
Mijn “zijn” hier zit er weer op en ik keer huiswaarts.
Tot een volgende keer wellicht….
Dan zal ik er gewoon…… weer zijn.
Jeroen